 |
| Çerçeve, 2009 (Frame, 2009) |
İstanbul, insanların kentin cazibesi ile geldikleri, kentin çok farklı kültür merkezi olması nedeniyle başlarının döndüğü, hatta bazen “İstanbul Kültürü” sandıkları olguya uyum sağlamak için kendilerini, ruhlarını ve belki de bedenlerini kaybettikleri bir şehir.
Mitolojilerdeki, masallardaki birçok kayıp şehir, uygarlık vb.nin benim gözümde; gerçeğimde; fantastik,masalsı vb. olan her şeyin gerçek dünyada var olduğuna ya da ondan esinlenildiğine inanırım ve çalışmamdaki anlamı budur.
Mitolojilerdeki, masallardaki birçok kayıp şehir, uygarlık vb.nin benim gözümde; gerçeğimde; fantastik,masalsı vb. olan her şeyin gerçek dünyada var olduğuna ya da ondan esinlenildiğine inanırım ve çalışmamdaki anlamı budur.
Şehre gelirsin; şehirde koşuşturursun; kalabalığa dahil olursun; sen de kalabalık olursun,içi boş; hayalsiz, umutsuz. Geriye kalan tek şey nefesindir...
Istanbul is a city that attracts people, turn their
head as a centre where different cultures meet. Sometimes they even lose
themselves, their souls and even maybe their body in order to adapt to the
phenomenon they think is the “Culture of Istanbul”. I believe that many lost
cities, civilizations, everything that is fantastic, fabulous exist in the real
world or is a source of inspiration.
You come to the city, you run about the city; now you are part of the crowd, aimless, dreamless, hopeless. The only thing that remain is your breath...
